5000 metrów/10,000 metrów

5000 metrów/10,000 metrów

Ten wyścig jest adaptacją biegu na dystansie 3 mili (4828m) i 6 mili (9656m), jest konkurencją która doskonale nadaje się do sprawdzenia wytrzymałości człowieka. W 1920 roku Paavo Nurmi stał sie znanym zawodnikiem dzięki temu że trenował dwa razy dziennie biegi długodystansowe, zimą jeździł na nartach, i znosił wyczerpujące biegi sprinterskie.
W 1940 roku, dzięki Gunterowi Hägg'owi (zobacz 1500m), stała się popularna metoda naturalnego treningu. Dzieki fenomenalnemu zwycięstwu Czechosłowaka Emila Zátopka w 1950 roku metoda ta ponownie zdobyła sobie wielu zwolenników. Zátopek trenował niesamowicie intensywnie. Często biegał 60 x 400m, z krótkimi przerwami. Każdego dnia pokonywał 40 km, z czego 25 km na bieżni. Jego długie biegi były często wykonywane w obuwiu wojskowym.
Dzisiaj najlepszymi długodystansowcami są Afrykanie, Haile Gebrselassie z Etiopii, którego rekordy świata wynoszą 12:44.39 i 26:43.53, urodził się na dużej wysokości n.p.m., podobnie jak inni zawodnicy odnoszący sukcesy w tej konkurencji Kip Keino, Miruts Yifter, Henry Rono i John Ngugi. Gebrselassie połączył dwa poprzednio niekompatybilne atrybuty - szybkość i wytrzymałość. Jego wyniki w biegu na 5000m są podobne do pomnożonego przez trzy czasu jego biegu na 1500m (3:49.09), natomiast czas biegu na 10000m jest podobny do pomnożonego przez dwa czasu jego biegu na 5000m (13:21.07). Kobiety pierwszy raz biegły na tym dystansie w Brytanii w 1953 roku. IAAF wprowadził te konkurencję podczas Mistrzostw Świata w 1983 roku, co pozwoliło zadebiutować tej konkurencji na Igrzyskach w następnym roku. Pierwszy kobiecy bieg na dystansie 10000m miał miejsce w Finlandii w 1967 roku. IAAF zaakceptowało pierwszy rekord w 1981 roku. Konkurencja 10000m otrzymała status Olimpijski rok później.