|
|
Skok o Tyczce
Skok o tyczce był znany już antycznym Grekom i Cretanom, którzy używali tyczek do skoków przez byki. Celtowie skakali o tyczce - na odległość. Ta konkurencja stała się pionowym skokiem w Niemczech około 1775 roku, podczas zawodów gimnastycznych.
W 1850 rozegrane zostały pierwsze zawody w skoku o tyczce. Ówczesna tyczka była wykonana z ciężkiego jesionu, a zawodnicy wznosili się na niej podczas skoku.
W 1889, Amerykanie zmienili technikę rąk wzdłuż tyczki, i wprowadzili technikę nóg wzniesionych ku górze, pokonując poprzeczkę twarzą do niej.
W 1900 roku, po raz pierwszy użyto bambusowych tyczek, pozostających w użyciu do 1942 roku, został również wprowadzony 'box' do drążka.
W 1957 roku Bob Gutowski użył aluminowej tyczki przy ustanawianiu rekordu świata (4.78m), który został poprawiony ponownie tego samego roku przez Dona Bragg'a (USA), który użył stalowej tyczki by przekroczyć 4.80m. To wydarzenie wymusiło wprowadzenie mat, ktore majaą zapewnić bezpieczeństwo zawodnikom. Tyczki wykonane z włókna szklanego, wzmocnionego plexą zrewolucjonizowały technikę skoku o tyczce, ujrzawszy światło dzinne w 1956 roku w USA. Pierwszy rekord świata (przy użyciu tyczki z tego materiału) został ustanowiony w 1961 roku.
Konkurencja skoku o tyczce kobiet została zarejestrowana w 1911 roku. Skok o tyczce kobiet rozwinął się dynamicznie w ciągu ostatnich lat. IAAF zaczęła notować kobiece rekordy w 1995 roku, i pierwsze oficjalne zawody z tą konkurencją rozegrane zostały w 1996 roku (Halowe Mistrzostwa Europy - Vala Flosadottir (17 - Iceland) która zwycieżyła z wysokością 4.16m)
Konkurencja utrzymała się podczas Halowych Mistrzostw Świata 1997, i była rozgrywana w 1999 roku podczas Mistrzostw Świata.
|
