Lekkoatleci Lechii najlepsi na Kielecczyźnie. Tabele wyników 1947

30 marca 2016 Posted in  historia

W 1947 roku prymat w lekkiej atletyce na Kielecczyźnie wywalczył Harcerski Klub Sportowy Lechia Kielce. Przez pierwsze kilkanaście miesięcy po wojnie klub ten działał przy Stowarzyszeniu Kupców Polskich. Jesienią 1946 roku przeszedł pod opiekę Związku Harcerstwa Polskiego, a sekcja lekkoatletyczna odgrywała w nim główną rolę.

Stanisław Brzozowski (pierwszy z lewej) z Lechii Kielce przeszedł do warszawskiej Spójni i w latach 1949-50 reprezentował Polskę,  m.in. w międzynarodowych mistrzostwach Rumunii w Bukareszcie, z których jest to zdjęcie (archiwum rodzinne)

Młodych  zawodników szkolił Józef Bobiński. To znany łódzki lekkoatleta, mistrz Polski z 1928 roku w rzucie oszczepem oburącz i rekordzista naszego kraju w tej konkurencji (91,31 m w 1931 r.). Podczas okupacji działał w Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej w rejonie Sędziszowa, a po wojnie osiadł w Kielcach. W latach 1946-47 i 1949 był prezesem Kieleckiego OZLA, organizował i sędziował zawody, sam także jeszcze startował. Z wynikami 52,00 m (1946) i 50,93 m (1948) plasował się w pierwszej dziesiątce polskich oszczepników. Jako zawodnik w Kielcach Józef Bobiński zwykle startował poza konkursem, pozostał bowiem wierny barwom ŁKS Łódź, który reprezentował od drugiej połowy lat 20.

Stanisław Brzozowski jako student Wydziału Chemii Fizycznej Uniwersytetu Warszawskiego (archiwum rodzinne)

Jego najlepszym podopiecznym w 1947 roku okazał się skoczek wzwyż Stanisław Brzozowski, uczeń Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego. Już podczas czerwcowych mistrzostw okręgu w Kielcach pokonał wysokość 1,76 m, co było drugim wynikiem sezonu w Polsce. W sierpniu podczas zawodów na ogólnopolskim obozie juniorów w Sierakowie 18-latek z Kielc, nazywany z racji swojej postury „Bambusem”, skoczył 1,78 m i awansował na pierwsze miejsce. Tydzień później stracił je na rzecz Wacława Kuźmickiego z DKS Łódź (1,80 m), a we wrześniu liderem został Jerzy Dręgiewicz z Cracovii z wynikiem 1,825 m. Junior kieleckiej Lechii nie dał za wygraną i w październiku podczas zawodów międzyszkolnych pomiędzy Gimnazjum Śniadeckiego a Gimnazjum św. Stanisława Kostki skoczył również 1 m 82,5 cm. Żaden z polskich lekkoatletów nie skoczył wyżej w 1947 roku.

„Wynik Brzozowskiego mierzony był dwukrotnie przed i po skoku przez sędziów mianowanych przez PZLA prof. Czarnockiego i J.Łęskiego, przy czym na zawodach obecni byli przedstawiciele  Woj. Urzędu WF i PW” – relacjonowało wychodzące na terenie województwa kieleckiego „Życie Radomskie”.

Maciej Piwowoński był lekkoatletą, koszykarzem i piłkarzem ręcznym, a potem trenerem, działaczem i dziennikarzem sportowym (archiwum KS Tęcza-Społem Kielce)

W ówczesnej prasie brak informacji, czy Brzozowski startował w lipcowych mistrzostwach Polski w Warszawie, w których miejsce na podium dawał rezultat 1,70 m. „Przegląd Sportowy” zachwycał się natomiast występem w nich jego kolegi klubowego Macieja Piwowońskiego. Miał on pecha, ponieważ trafił do najsilniejszego biegu eliminacyjnego na 100 m, zajmując w nim trzecią lokatę z czasem 11,1 s. Do finału awansowali Józef Rutkowski z AZS Poznań (11,0) i Henryk Białkowski z HKS Bydgoszcz (11,1). „Piwowoński z Kielc, osiągając 11,1 pokazał, że warto zainteresować się nawet daleką prowincją” – podkreślił komentator „PS” Stefan Sieniarski.

Kilka tygodni po mistrzostwach Piwowoński otrzymał zaproszenie z PZLA  na obóz dwutygodniowy obóz treningowy na warszawskich Bielanach. We wrześniu wraz z Brzozowskim powołani zostali na pierwszy przedolimpijski obóz w Olsztynie, na którym trenowało z myślą o igrzyskach w Londynie 36 najlepszych polskich lekkoatletów.

Brzozowski, jak już wspomnieliśmy, na koniec sezonu uplasował się na drugim miejscu w tabeli skoczków wzwyż, z takim samym wynikiem jak pierwszy Dręgiewicz – 1,825 m. Piwowoński ze swoim 11,1 s na 100 m zajął 15. pozycję, a ponadto był 20. na 200 m (23,7) i w skoku w dal (6,43 m). Józef Jaworski z Radomiaka rzucał na poziomie drugiej dziesiątki dyskiem (39,62 m) i trzeciej oszczepem (47,60), a dwie lokaty w trzeciej dziesiątce w Polsce zajął sierżant Pawlaczyk z WKS Kielce na 400 m (54,2 s) i w dal (6,38 m). Ponadto 14. lokata przypadła sztafecie 4×400 m Radomiaka z czasem 3.52,5.

W 1947 roku PZLA wprowadził do kalendarza drużynowe mistrzostwa okręgów. W kieleckim takich jeszcze nie rozegrano. Zamiast nich 11 maja w Kielcach Lechia zmierzyła się z dominującą w poprzednim roku Tęczą, wygrywając większość konkurencji. W klasyfikacji klubowej indywidualnych mistrzostw okręgu, które odbyły się także w Kielcach 21-22 czerwca, męski zespół Lechii zwyciężył z dorobkiem 136 pkt. Drugi był Radomiak (134), trzecia Tęcza (98), czwarty WKS Dąbrowszczak Kielce (87), a piąty Zryw, stanowiący wojewódzką reprezentację Związku Walki Młodych (16). Punktację kobiet wygrał Zryw (115 pkt), przed Lechią (110).

Po dwie konkurencje na tych mistrzostwach wygrali wspomniani już Piwowoński (100 m – 11,4, w eliminacjach 11,1, 200 m – 23,7), Jaworski (dysk – 36,32, oszczep – 42,97), a ponadto Małecki z Radomiaka (800 m – 2.13,4 i 1500 m – 4.30,5). W rywalizacji pań dominowały Zenobia Górecka ze Zrywu i Krystyna Gierowska z Lechii. Pierwsza była najlepsza w biegach na 60 i 100 m oraz w pchnięciu kulą, a druga w skokach wzwyż i w dal oraz w rzucie dyskiem.

Rozegrane po raz pierwszy mistrzostwa okręgu juniorów także zakończyły się zwycięstwem kieleckiej Lechii, która w punktacji drużynowej zdecydowanie wyprzedziła Tęczę i Zryw.

Sukcesy lechitów zostały docenione w plebiscycie na najpopularniejszych sportowców Kielc w 1947 roku, jaki przeprowadziło „Życie Radomskie”. Stanisław Brzozowski zajął w nim trzecie, a Maciej Piwowoński piąte miejsce. Na czołowych pozycjach znaleźli się też lekkoatleci Tęczy, bardziej znani jako piłkarze nożni: czwarty był Adam Borchólski, szósty Zygmunt Florczyk, a ósmy Tadeusz Ksel. W takim samym plebiscycie dla Radomia w pierwszej dziesiątce znalazł się tylko jeden lekkoatleta – na dziewiątym miejscu zawodnik i instruktor Henryk Tumiłowicz ze Zrywu.

Ze sprawozdania Kieleckiego Okręgowego Związku Lekkoatletycznego, który miał siedzibę przy ul. Żelaznej 15 w Kielcach, wynika, że w grudniu 1947 roku na terenie objętym jego działalnością sekcje la istniały w 15 klubach: HKS Lechia, SKS Tęcza, WKS Dąbrowszczak,  KS Zryw, WMKS Partyzant, KS Tur,  KS Ludwików i KS Funkcja w Kielcach,KS Granat, KS Ruch i KS ZEORK w Skarżysku-Kamiennej, KS Radomiak i KS Zryw w Radomiu, KSZO Ostrowiec Świętokrzyski i Orlicz Suchedniów. Skupiały w sumie 349 członków.