Z AZS przez Lechię do Łysogór, czyli perypetie najlepszej sekcji. Rok 1979

23 listopada 2018 Posted in  historia

Do kuriozalnej sytuacji doszło w 1979 roku w kieleckiej lekkoatletyce. Na jego początku AZS Kielce pozbył się najlepszej w poprzednich dwóch latach w województwie sekcji – Nowych. Zarząd klubu, który dzięki jej sukcesom sklasyfikowany został za 1978 rok na czwartym miejscu na Kielecczyźnie, uznał bowiem, że nie jest w stanie zapewnić odpowiednich warunków do uprawiania sportu na wyczynowym poziomie i postanowił się pozbyć lekkoatletów.

Drużyna Lechii na zawodach II ligi w Częstochowie. Na pierwszym planie od prawej: Emilia Cal, Małgorzata Pająk, Katarzyna Tomaszewska, Wojciech Podsiadło (w czapce), Wiesław Pulut, Janusz Maciejec i zasłonięty Artur Kal. W drugim rzędzie od prawej: Lidia Zawadzka, Marta Majda i Barbara Kwietniewska

Pod koniec kwietnia zawodnicy i trenerzy zostali przekazani do kieleckiej Lechii. Startowali w jej barwach do jesieni. Po zakończeniu sezonu znów znaleźli się „na lodzie” i zamiast przygotowywać się do kolejnego, musieli zmagać się z zupełnie innymi problemami.

Równocześnie w tej anormalnej sytuacji odnosili największe od początku istnienia sekcji sukcesy. Zaczęło się od halowych mistrzostw Polski. W rywalizacji seniorów 8 lutego w Zabrzu Barbara Kwietniewska wywalczyła srebrny medal na 400 m z czasem 55,70 s. Finał B wygrała Ewa Starościak wynikiem 57,23 s, zajmując piąte miejsce w tej konkurencji.

Ewa Kusiak

W halowych mistrzostwach juniorów 3-4 lutego w Warszawie duży sukces odniosła kolejna zawodniczka Nowych Ewa Kusiak, która zdobyła srebrny medal w skoku wzwyż z wartościowym rekordem życiowym 1,76 m. Szóste miejsce w tej imprezie zajęli Ewa Kowalska z Budowlanych Kielce w skoku w dal z rezultatem 5,35 m i Dariusz Łosicki ze Staru Starachowice, który skoczył wzwyż 2,00 m.

W rywalizacji juniorów młodszych w hali w Zabrzu (4-5 lutego) wicemistrzostwo Polski zdobyła Maria Gaweł z Budowlanych w pchnięciu kulą z wynikiem 10,92 m. Blisko podium byli zawodnicy Nowych, czwarte miejsca zajęli Małgorzata Pająk w skoku wzwyż (1,55) i Witold Urbaniak na 600 m (1.25,89), a szóste Halina Gawron na 1000 m (3.09,65) i Bożena Szczepanek w dwuboju płotkarskim 2×60 m (9,74 i 9,76 s).

18 marca Kielce po raz drugi były organizatorem mistrzostw Polski w biegach przełajowych. W porównaniu do tych z 1974 roku ich program był jednak ograniczony tylko do kategorii seniorów. Na ośnieżonych i zmarzniętych trasach Stadionu Leśnego rywalizowało 71 kobiet i 187 mężczyzn, tytuły mistrzowskie zdobyli: Celina Sokołowska z Wisły Kraków na 2,5 km, Bronisława Ludwichowska z Gwardii Olsztyn na 5 km, Bronisław Malinowski z Olimpii Grudziądz na 7 km i Wiesław Wojtkuński z BKS Bydgoszcz na 14 km. W tym ostatnim biegu na 14. pozycji uplasował się Janusz Wąsowski z Budowlanych, najlepszy z biegaczy klubów Kielecczyzny w tej imprezie.

Juniorzy i juniorzy młodsi o medale na przełaj walczyli w ramach VI Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży 8 kwietnia w Ostrzeszowie. Żadnemu z reprezentantów województwa kieleckiego nie udało się wywalczyć lokaty w pierwszej dziesiątce. 15. miejsca zajęli juniorzy młodsi Witold Urbaniak z Nowych na 2 km i Waldemar Wyderski z Granatu Skarżysko na 4 km, a 16. Kazimierz Jaros z KSZO Ostrowiec na 6 km juniorów. Kielce w punktacji wojewódzkiej przełajowej OSM wspólnie z Warszawą zostały sklasyfikowane na 26. pozycji.

Celina Magala (w środku), która zaczynała karierę w Budowlanych, podczas przełajowych mistrzostw Polski w Kielcach zdobyła złoty medal dla Wisły Kraków

8 kwietnia w mistrzostwach Polski w małym maratonie na 25 km w Krakowie Janusz Wąsowski zajął 13. lokatę z czasem 1:17.54. Na dziewiątym miejscu biegacz Budowlanych uplasował się w mistrzostwach w maratonie, które rozegrane zostały 27 maja w Dębnie. Uzyskał tam wynik 2:25.03,1. 22. w krajowej stawce był jego młodszy kolega klubowy Tadeusz Kasperek z rezultatem 2:35.29,4. Ich łączny czas 5:00.32,5 dał Budowlanym szóste miejsce w rywalizacji klubowej.

W mistrzostwach na stadionie najwięcej sukcesów w 1979 roku odnieśli seniorzy, zdobywając rekordową w historii lekkiej atletyki Kielecczyzny ilość medali – aż pięć. Rozpoczął medalową serię Roman Fostriak z Budowlanych, który okazał się sensacją zmagań wieloboistów 7-8 sierpnia w Poznaniu. Rekord życiowy w 10-boju poprawił o kilkaset punktów i z rezultatem 7.648 pkt wywalczył trzecie miejsce. Do drugiego Ryszarda Katusa z Gwardii Warszawa, brązowego medalisty Igrzysk Olimpijskich w Monachium, stracił tylko 8 pkt. Na szóstym miejscu uplasował się Wojciech Podsiadło z Lechii z rekordem życiowym 7.270 pkt.

Roman Fostriak ze swoim trenerem Zdzisławem Furmankiem

Mistrzostwa w pozostałych konkurencjach rozgrywano także na stadionie poznańskiej Olimpii od 10 do 12 sierpnia. Cztery miejsca na podium wywalczyły w nich lekkoatletki Lechii. Na 400 m druga była Barbara Kwietniewska ze swoim najlepszym wynikiem 53,36 s, a trzecia Elżbieta Kapusta z czasem 54,25 s. Kwietniewska ponadto zdobyła brązowy medal na 400 m ppł (60,53 s), a wraz z Kapustą, Ewą Starościak i Renatą Bernat złoty w sztafecie 4×400 m. Kielczanki uzyskały czas 3.41,9, powtarzając sukces z 1976 i 1978 roku, kiedy to zdobywały mistrzostwo w barwach Nowych.

Ósmy w finale biegu na 200 m z czasem 22,13 s był Andrzej Kal, który w 1979 roku przeszedł z Nowych do Budowlanych (w eliminacjach miał 21,82 s). Dziewiąta lokatę w rzucie dyskiem z wynikiem 47,18 m zajęła Czesława Markowska, wychowanka LZS Bliżyn, która po studiach w Krakowie i reprezentowaniu tamtejszego AZS, a później Stali Mielec, została zawodniczką Budowlanych. Dziesiąta w finale skoku wzwyż była kolejna reprezentantka tego klubu Maria Boksińska (1,70), tę samą pozycję zajął też Roman Fostriak w rzucie oszczepem (67,74). Ponadto Ewa Starościak uzyskała dziesiąty czas w eliminacjach biegu na 400 m (56,57). W punktacji klubowej mistrzostw (za osiem pierwszych miejsc) Lechia zajęła czwartą lokatę wśród kobiet i także wysoką 16. lokatę ogółem z dorobkiem 31 pkt, a Budowlani 40. z 7 pkt.

W pierwszych mistrzostwach Polski w 7-boju kobiet, które 15-16 września rozegrane zostały w Zabrzu, na dziewiątym miejscu uplasowała się Marta Majda z Lechii z dorobkiem 4.411 pkt.

Maria Gaweł

Podczas VI Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży 23-26 lipca w Bydgoszczy reprezentanci Kielecczyzny spisali się poniżej oczekiwań, zwłaszcza w kategorii juniorów. Zdecydowanie lepiej wypadli juniorzy młodsi. Maria Gaweł wygrała rzut dyskiem rezultatem 39,30 m, a ponadto była piąta w kuli (11,22 m). Małgorzata Pająk zajęła czwarte miejsce skoku wzwyż (1,63), piąte Katarzyna Tomaszewska z Lechii w 5-boju (3.190), a szóste Aleksander Niwiński ze Znicza Podzamcze Chęcińskie na 1500 m z przeszkodami (4.27,8) i Bożena Szczepanek na 100 m (12,75). Także szósta była sztafeta 4×400 m Lechii (4,02,6), w której pobiegły: Pająk, Halina Gawron, Jadwiga Serafin i Tomaszewska. Z juniorów najwyższe siódme lokaty zajęli Ewa Kowalska w skoku w dal (5,68) i Ireneusz Bugajski z Lechii w 10-boju (5.946). Ponadto Kowalska była ósma na 100 m ppł (15,88), a Grażyna Tomaszewska z Budowlanych także ósma w dysku (35,60).

W klasyfikacji wojewódzkiej VI OSM Kielce uplasowały się na 16. miejscu, a wśród dziewcząt na dziesiątym. W punktacji klubowej Lechia została sklasyfikowana na 17. pozycji wśród dziewcząt.

W pierwszej reprezentacji Polski w 1979 roku wystąpili Barbara Kwietniewska i Roman Fostriak. Zawodniczka Lechii 5 sierpnia pobiegła w finale Pucharu Europy w sztafecie 4×400 m wraz z Grażyną Oliszewską, Jolantą Januchtą i Ireną Szewińską. Polki zajęły szóste miejsce z czasem 3.31,2, a w punktacji ogólnej zawodów siódme wśród ośmiu państw.

Fostriak 1-2 września startował w Dreźnie w finale Pucharu Europy w wielobojach. Uzyskał swój drugi w karierze wynik w 10-boju 7.347 pkt, który dał mu 16. lokatę wśród 24 zawodników. Z pozostałych trzech reprezentantów Polski lepszy od kielczanina był tylko mistrz kraju Dariusz Ludwig (7.607). Polacy zakończyli rywalizację na piątym miejscu wśród sześciu drużyn.

Reprezentacja województwa kieleckiego startowała w zawodach Pucharu Polski dla kobiet do 21 lat i mężczyzn do 22 lat. 49 województw zostało w nich podzielonych na siedem grup w pierwszym eliminacyjnym rzucie. Zwycięzcy awansowali do finału A i walczyli o miejsca 1-7., zdobywcy drugich lokat do finału B (o miejsca 8-14.), trzecich do finału C (o miejsca 15-21.) itd. Kielce 20 maja w Krakowie zajęły trzecią pozycję, ulegając wyraźnie gospodarzom i minimalnie drużynie Rzeszowa. 2 września były gospodarzem finału C, w którym odniosły zdecydowane zwycięstwo z dorobkiem 143 pkt. Druga była Jelenia Góra (109), a trzeci Olsztyn (99).

30 września lekkoatleci Kielecczyzny wygrali międzyokręgowe zawody w Rzeszowie z udziałem dziewcząt do 15 lat i chłopców do 16 lat. Drugie miejsce zajęli gospodarze, trzecie Przemyśl, a czwarte Tarnobrzeg.

W zawodach ligowych najlepiej wypadli Budowlani. Z kieleckiego klubu na początku roku odeszli wprawdzie do warszawskiej Gwardii czołowi polscy długodystansowcy bracia Jerzy i Bohdan Sabowie, jednak coraz lepsze wyniki uzyskiwali wychowankowie, a ponadto wzmocnili go zawodnicy z regionu. Prócz wspomnianych już Czesławy Markowskiej i Andrzeja Kala byli to lekkoatleci Staru Starachowice z rekordzistą okręgu w skoku wzwyż Dariuszem Łosickim.

W grupie południowej II ligi Budowlani zajęli czwarte miejsce z dorobkiem 238,5 pkt. Ulegli tylko Hutnikowi Kraków (291), Polonii Warszawa (284) i Wiśle Kraków (256), a wyprzedzili 16 klubów, w tym piąty ŁKS Łódź (235,5), szóstą Oleśniczankę (219), siódmą Resovię (196), ósme Zagłębie Lubin (171,5), dziewiąty AZS Katowice (166,5), dziesiąty ROW Rybnik (161) i jedenastą kielecką Lechię (159).

W lidze międzywojewódzkiej (o awans do II ligi) z klubów Kielecczyzny występował tylko KSZO Ostrowiec, zajmując szóste miejsce wśród 12 drużyn w grupie IV.

Czerwiec 1979, miotaczki KSZO z trenerem Władysławem Solonkiem. Od lewej Jolanta Wróbel, Anna Wiecheć i Anna Kaczmarska

Zespoły juniorów brały udział w eliminacjach drużynowych mistrzostw Polski. Rozegrane 9 września w Skarżysku zawody wygrał Start Lublin, wyprzedzając Lechię i Budowlanych, Wisłę Puławy, KSZO i Granat. Młodzicy mieli swoją ligę w okręgu, rozgrywaną w trzech rzutach. Zakończyła się zwycięstwem Budowlanych (2.516 pkt), przed Lechią (2.484), KSZO (2.258), Neptunem Końskie (2.046), Budowlanymi II (1998) i Granatem (1.633).

Godne podkreślenia sukcesy na ogólnopolskiej arenie odniosły kieleckie szkoły. W finale sztafetowych biegów przełajowych o Puchar „Przeglądu Sportowego” i TVP 22 kwietnia w Barlinku dziewczęta z Liceum Ekonomicznego nr 2 wywalczyły drugą lokatę w sztafecie 10×800 m w kategorii szkół średnich. Sztafeta dziewcząt 10×800 m ze Szkoły Podstawowej nr 15 uplasowała się na 11. miejscu wśród podstawówek.

Lekkoatleci kieleckiej WSP udanie startowali w mistrzostwach wyższych szkół pedagogicznych i filii uniwersytetów 3-4 maja w Bydgoszczy. Na stadionie Zawiszy zdobyli dziesięć medali, w tym cztery złote, zajmując trzecie miejsce w punktacji drużynowej.

Najważniejszą imprezą w 1979 roku w województwie były oczywiście przełajowe mistrzostwa naszego kraju, a w sezonie letnim wspomniane również wyżej zawody Pucharu Polski 2 września w Kielcach. Rozegrane zostały na stadionie międzyszkolnym przy ul. Prostej, który mimo fatalnego stanu urządzeń na całą dekadę stanie się główną areną rywalizacji lekkoatletów Kielecczyzny.

Lekkoatleci KSZO, uczestnicy Wojewódzkiej Spartakiady Młodzieży 2-3 czerwca 1979 roku, z kierownikiem sekcji Marianem Śliwińskim

W 1979 roku odbyła się na nim Wojewódzka Spartakiada Młodzieży, a w jej ramach okręgowe mistrzostwa juniorów i juniorów młodszych (2-3 czerwca), a także mistrzostwa wieloboistów (15-16 października). Młodzicy o tytuły najlepszych walczyli 18 września w Ostrowcu, natomiast seniorzy już na początku sezonu 5-6 maja w Skarżysku. Przełajowe mistrzostwa okręgu rozegrane zostały 25 marca na kieleckim Stadionie Leśnym.

Rok 1979 był bogaty w rekordy okręgu. Kobiety poprawiły je w pięciu konkurencjach. Czterokrotnie czyniła to Czesława Markowska w rzucie dyskiem. Już w pierwszym w sezonie starcie 22 kwietnia na mityngu „Dzień Miotacza” w Skarżysku rzuciła 46,76 m, 3 cm dalej od rekordowego wyniku Zofii Sadkowskiej z KSZO w 1960 roku. Już własny rekord poprawiała 26 maja podczas II-ligowych zawodów w Częstochowie (48,20) i 17 czerwca w Rzeszowie (48,92), a 22 lipca w Stalowej Woli jako pierwsza dyskobolka Kielecczyzny przekroczyła granicę 50 m, rzucając 50,84 m.

W biegu na 100 m przez płotki 10-letni rekord – 15,0 s – straciła Mirosława Sarna. Najpierw 7 lipca w Rzeszowie wyrównała go Ewa Kowalska, a 5 sierpnia także na rzeszowskim stadionie poprawiła o 0,2 s Lilla Dąbrowska z Budowlanych. Rekordowy wynik w tej konkurencji przy pomiarze elektrycznym dwukrotnie ustanawiała Kowalska – 23 czerwca w Zabrzu miała 15,61 s, a 26 lipca w Bydgoszczy 15,56 s.

Na mistrzostwach Polski w Poznaniu własny rekord na 400 m w biegu po srebrny medal poprawiła czasem 53,36 s Barbara Kwietniewska, a wraz z koleżankami z Lechii Renatą Bernat, Ewą Starościak i Elżbietą Kapustą także w zwycięskiej sztafecie 4×400 m (3.41,9). Kapusta odebrała ponadto Kwietniewskiej rekord na 200 m przy pomiarze elektrycznym, uzyskując 24 sierpnia w Lubinie 24,76 s.

Andrzej Kal

Mężczyźni mogą się pochwalić jeszcze lepszym dorobkiem. Andrzej Kal 14 czerwca w Poznaniu przebiegł 100 m w 10,82 s, o 0,01 szybciej od swojego rekordowego wyniku z poprzedniego sezonu. Rekord na 200 m bił dwukrotnie – 18 czerwca na Memoriale Janusza Kusocińskiego w Warszawie przebiegł ten dystans w 21,75 s, a sześć dni później w Zabrzu w 21,60 s. Wraz z kolegami z Budowlanych Jackiem Florczykiem, Władysławem Chojnowskim i Romanem Fostriakiem dwukrotnie poprawiali też rekordowy wynik w sztafecie 4×100 m. 27 maja w Częstochowie uzyskali 43,1 s, a 23 czerwca w Zabrzu 42,47 s.

Wojciech Podsiadło 17 sierpnia w Warszawie i 2 września w Kielcach wyrównał czasem 15,2 s rekord na 110 m przez płotki należący od 1961 roku do Franciszka Drewnianego z Granatu, natomiast 15 września w Mielcu poprawił o 0,1 s.

Andrzej Kurczyk z Budowlanych ustanowił 15 lipca w Warszawie rekord w skoku o tyczce wynikiem 4,40 m, który powtórzył 25 lipca w Zabrzu. Swój rekordowy rezultat z poprzedniego sezonu w skoku wzwyż – 2,07 m – wyrównał 23 sierpnia podczas ligowych zawodów Lubinie Dariusz Łosicki.

W dwóch konkurencjach okręgowe rekordy bił Roman Fostriak. Najpierw uczynił to 19-20 maja w Spale w 10-boju rezultatem 7.190 pkt, 15 czerwca w Poznaniu rzucił oszczepem 73,91 m, a 7-8 sierpnia także na poznańskim stadionie uzyskał w 10-boju 7.648 pkt. W chodzie na 10 km z własnym rekordem z poprzedniego sezonu rozprawił się Janusz Stąpór z Lechii, pokonując 15 września w Zabrzu ten dystans w 48.46,0.

W tabelach światowych za 1979 rok jedynym reprezentantem Kielecczyzny był Roman Fostriak, który sklasyfikowany został na 89. pozycji w 10-boju.

W zestawieniach polskich lekkoatletek pierwsze miejsce zajęła sztafeta 4×400 m Lechii. W pierwszej dziesiątce na 400 m znalazły się jej dwie uczestniczki – Barbara Kwietniewska na piątej, a Elżbieta Kapusta na ósmej pozycji. Kwietniewska była ponadto dziewiąta na 400 m ppł i 15. na 800 m, a Kapusta 20 na 200 m. Na dziesiątym miejscu w dysku uplasowała się Czesława Markowska, a także Marta Majda w nowo wprowadzonym 7-boju.

Lekkoatletki Lechii, na dole od lewej Renata Bernat i Halina Pietrzyk, u góry Ewa Starościak, Marta Kopeć i Bożena Szczepanek

W trzeciej dziesiątce znalazły się Ewa Starościak na 400 m, Maria Boksińska w skoku wzwyż i sztafeta 4×100 m Lechii, w czwartej Anna Kasprzyk z Lechii na 400 m ppł i Maria Powałka z Budowlanych w dysku, a w piątej Bożena Szczepanek na 100 m, Małgorzata Pająk wzwyż, Ewa Kowalska w dal, Markowska w kuli i Maria Gaweł w dysku, sztafeta Budowlanych 4×100 m i druga sztafeta 4×400 m Lechii.

Jeśli chodzi o tabele mężczyzn, to najwyżej uplasował się Roman Fostriak – na czwartej pozycji w 10-boju, a ponadto na 16. w rzucie oszczepem. Szósty w maratonie był Janusz Wąsowski, dziesiąty w 10-boju Wojciech Podsiadło. 12. miejsce na 400 m ppł zajął Władysław Chojnowski, 15. na 200 m i 21. na 100 m Andrzej Kal, a 18. w maratonie Tadeusz Kasperek.

Na 22. pozycji znalazła się sztafeta 4×100 m Budowlanych, w czwartej dziesiątce Adam Taras z Granatu w dysku, w piątej Wąsowski na 10 000 m, Jerzy Śmistek z Lechii w maratonie, Podsiadło na 110 m ppł, Janusz Ozdoba z KSZO na 400 m ppł, Dariusz Łosicki wzwyż, Krzysztof Gancarczyk w trójskoku i Wiesław Zieliński w rzucie młotem (obaj z Granatu).

Lekkoatleci zostali docenieni w „Sportowych laurach Kielecczyzny 1979”. W ustalonej przez działaczy, szkoleniowców i dziennikarzy dziesiątce „Najlepszych” na drugim miejscu uplasowała się Barbara Kwietniewska, na piątym Roman Fostriak, a na ósmym Elżbieta Kapusta. W dziesiątce „Naszych nadziei” czwartą pozycję zajęła Maria Gaweł. W „Trybunie trenerów” Zdzisław Furmanek z Budowlanych i Edmund Sarna z Lechii znaleźli się wraz z sześciu innymi szkoleniowcami znaleźli się na pozycjach 2-9. Głównie dzięki lekkoatletom Budowlani sklasyfikowani zostali na trzecim miejscu wśród klubów w województwie, a Lechia na szóstym.

Zawodniczki i zawodnicy sekcji lekkoatletycznej, która rok 1979 zaczynała w AZS, wiosną została przekazana do Lechii, a zimą przeszła do Łysogór, z trenerem Edmundem Sarną

Lekkoatletyka Kielecczyzny odniosła jeszcze jeden sukces w wyniku rozdzielenia rozgrywek ligowych na ligę kobiet i ligę mężczyzn od 1980 roku. Dzięki bardzo dobrym wynikom w zawodach drugoligowych uzyskanym przez zawodniczki Lechii, które zdobyły zdecydowanie więcej punktów od swoich kolegów, klub został zakwalifikowany do liczącej 20 drużyn I ligi kobiet. Budowlani znaleźli się w liczącej po 40 drużyn II lidze zarówno wśród kobiet, jak i mężczyzn.

Barbarze Kwietniewskiej, Elżbiecie Kapuście i innym kieleckim lekkoatletkom nie dane było jednak wystąpić w barwach Lechii w pierwszoligowych zawodach. Klub po zakończeniu sezonu postanowił bowiem rozstać się z ich trenerami Mirosławą i Edmundem Sarnami. Powodem były rzekomo niemożliwe do spełnienia warunki, jakie postawili zarządowi. Prezes Lechii Tadeusz Zawistowski na spotkaniu 29 października nie chciał powiedzieć zawodnikom, o co konkretnie chodzi, argumentując, że to nie ich sprawa. Zaproponowano im, aby trenowali z innymi szkoleniowcami lub poszukali sobie innego klubu.

Nie pogodzili się z tym i wystąpili w obronie swoich trenerów. Do władz i mediów skierowali list, pod którym podpisały się 54 osoby.

„Uprawialiśmy sport z przyjemnością, nie licząc na żadne korzyści materialne. Zasadę tę wpoili nam właśnie trenerzy. Dbali o nas jak o własne dzieci. Chcieli, abyśmy mogli trenować w możliwie najlepszych warunkach. My ze swej strony odpłacaliśmy się za to rezultatami na bieżniach, skoczniach i rzutniach. Wiedzieliśmy o tym, że państwo Sarnowie, chcąc stworzyć nam jak najlepsze warunki treningowe, napotykali na liczne trudności. Władze sportowe nie dostrzegały bowiem naszych sukcesów i zbytnio nie przejmowały problemami. Walcząc o nasze sprawy Sarnowie stawali się niewygodni dla niektórych działaczy. Ci ludzie postanowili w końcu pozbyć się niewygodnych Sarnów” – pisali między innymi.

Na koniec pytali: „ Czy stać Kielce (gdzie prawdziwych szkoleniowców jest bardzo mało) na pozbawienie się znakomitych fachowców?”.

Mirosława i Edmund Sarnowie ze swoimi podopiecznymi i córką Elizą na obozie zimowym w Jarosławcu

W Kielcach słyszeli, że tak. Prezes OZLA Mieczysław Kaleta zastępcy redaktora naczelnego „Przeglądu Sportowego” Mieczysławowi Bilskiemu mówił: „Pragnę zwrócić uwagę, że kielecka lekkoatletyka, to wbrew opiniom nie tylko sekcja Lechii. Dobrych lekkoatletów wychowali Budowlani, którzy skutecznie rywalizują ostatnio z małżeństwem Sarnów, gdy idzie o szkolenie. Zapał ludzi i dobra rywalizacja sprawią niebawem, że o kieleckich zawodnikach usłyszymy wiele dobrego. Uporanie się z ‚problemem Edmund Sarna’ to, moim zdaniem, również spory sukces.”

„Problem Sarna”, zdaniem kieleckich decydentów sportowych, polegał na tym, że ten trener „wyznaczając sobie taki lub inny cel, nie liczył się z niczym i nikim”, był człowiekiem konfliktowym i zrażał sobie ludzi, z którymi miał współpracować. Tak przedstawianego i skreślonego w Kielcach Sarnę chciały pozyskać kluby z innych stron Polski, oferując warunki pracy, o jakich tu nawet nie marzył.

Wraz z żoną zdecydowali się zostać, bo władze jednak zmieniły zdanie. Stało się tak po tym, jak sprawa Sarnów i ich wychowanków stała się głośna w całej Polsce, bo zajęli się nią znani dziennikarze sportowi. Prócz wymienionego już Mieczysława Bilskiego, nagłośnili ją Janusz Cieśliński w „Sztandarze Młodych”, Marek Jóźwik w „Trybunie Ludu”, Jacek Żemantowski w „Sportowcu”, a w w Polskim Radiu i „Kulturze” Bohdan Tomaszewski. Ten ostatni w felietonie „Laury i Kolce” pisał, że zachował sobie list wychowanków Sarnów „jako dowód rzeczowy, że jest jeszcze młodzież, która szanuje swoich wychowawców i nie tylko bierze od nich to co dobre, ale zdolna jest także odwzajemnić się czymś konkretnym i to publicznie”.

Pod naporem „czwartej władzy” ustąpiły władze w Kielcach. 27 grudnia 1979 roku odbyło się zebranie założycielskie klubu sportowego przy Wojewódzkim Przedsiębiorstwie „Łysogóry” o takiej samej nazwie. Przeszli do niego ze swoimi zawodnikami Mirosława i Edmund Sarnowie. Trener Andrzej Szołowski, który z nimi pracował w Nowych i Lechii, wybrał ze swoimi podopiecznymi Budowlanych.