W sztafecie 4×400 m, wprowadzonej dla kobiet w 1969 r., świętokrzyskie lekkoatletki zdobyły dwa brązowe medale na mistrzostwach Europy, pięć złotych na mistrzostwach Polski, biły rekordy naszego kraju i wielokrotnie reprezentowały biało-czerwone barwy.
Najcenniejszy sukces odniosła Elżbieta Kapusta. W 1986 r. wraz z Ewą Kasprzyk z Olimpii Poznań, Marzeną Wojdecką ze Startu Łódź i Genowefą Błaszak z Chemika Kędzierzyn zdobyła brązowy medal mistrzostw Europy w Stuttgarcie. Polki uzyskały czas 3.24,65, który przez 19 lat był rekordem naszego kraju.
Kapusta była wtedy zawodniczką Budowlanych Kielce, ale swoją sztafetową karierę rozpoczynała dziesięć lat wcześniej w innym kieleckim klubie – AZS Nowi. W 1977 r. pobiegła w sztafecie polskich juniorek, które zajęły piąte miejsce na mistrzostwach Europy w Doniecku, a także w sztafecie juniorek młodszych po srebrny medal w Młodzieżowych Zawodach Przyjaźni w Sofii.
Rok później z koleżankami z AZS Nowi Barbarą Kwietniewską, Ewą Starościak i Emilią Cal, wywalczyła mistrzostwo Polski seniorek. W 1979 r. podobny sukces odniosła ze sztafetą Lechii Kielce, wraz z Kwietniewską, Starościak i Renatą Bernat. Od 1982 r. reprezentowała Budowlanych, z tym klubem medali już nie zdobywała, ale stała się podstawową zawodniczką sztafety 4×400 m w reprezentacji Polski.
W 1982 r. Polki uplasowały się na siódmej pozycji w mistrzostwach Europy w Atenach. Elżbieta Kapusta dwukrotnie pobiegła również w finale Pucharu Europy, w 1983 r. w Londynie sztafeta z jej udziałem była siódma, a cztery lata później w Pradze piąta. W stolicy Czech wspólnie z koleżankami z reprezentacji zajęła czwarte miejsce w 1984 r. w „Zawodach Przyjaźni” z udziałem państw bloku wschodniego, które zbojkotowały Igrzyska Olimpijskie w Los Angeles. Ponadto pobiegła sześć razy w sztafecie 4×400 m w meczach międzypaństwowych pierwszej reprezentacji Polski, przyczyniając się do dwóch zwycięstw. Występowała również w pojedynkach polskiej drużyny juniorek i juniorek młodszych.
Międzynarodowe sukcesy odnosiła również Barbara Kwietniewska. W sierpniu 1972 r. jako zawodniczka Budowlanych pobiegła w sztafecie polskich juniorek młodszych, która zajęła drugie miejsce w Młodzieżowych Zawodach Przyjaźni w Budapeszcie z rekordem naszego kraju w tej kategorii wieku 3.45,4. Dwa miesiące później z koleżankami klubowymi Haliną Jop, Celiną Magalą i Małgorzatą Szymkiewicz zdobyła mistrzostwo Polski juniorek.
W 1973 r. wraz z Grażyną Siewierską z MKS AZS Lublin, Genowefą Nowaczyk (później Błaszak) z MKS Kórnik i Bernardą Zalewską z OKS Otwock kielczanka stanęła na trzecim miejscu podium podczas mistrzostw Europy juniorek w Duisburgu. W biegu po brązowy medal Polki ustanowiły rekord naszego kraju w tej kategorii czasem 3.37,03.
Już jako seniorka Barbara Kwietniewska dwa razy wystąpiła w finale Pucharu Europy. W 1977 r. w Helsinkach pobiegła z Krystyną Kacperczyk ze Skry Warszawa, Elżbietą Katolik z Wisły Kraków i Ireną Szewińską z warszawskiej Polonii. Polki zajęły trzecią lokatę z wynikiem 3.27,78. Dwa lata później w Turynie sztafeta z udziałem kielczanki była szósta.
W meczach pierwszej reprezentacji Polski Kwietniewska pobiegła na 4×400 m pięciokrotnie, odnosząc z koleżankami jedno zwycięstwo. Reprezentowała biało-czerwone w międzypaństwowych pojedynkach juniorek młodszych, juniorek i w kategorii młodzieżowej.
W mistrzostwach naszego kraju seniorek trzykrotnie biegła na ostatniej zmianie sztafet, które zdobywały złote medale. Po raz pierwszy w barwach AZS Nowi Kielce z Ewą Starościak, Haliną Jop i Emilią Cal w 1976 r. Dwa lata później powtórzyła ten sukces ze Starościak, Cal i Elżbietą Kapustą, a w 1979 r. już w sztafecie kieleckiej Lechii z Kapustą, Starościak i Renatą Bernat.
W pierwszej reprezentacji Polski wystąpiła jeszcze Małgorzata Ciszek z Budowlanych w meczu z RFN w 1985 r., a sztafeta z jej udziałem pokonała Niemki. Zakończyła karierę w wieku juniorki i w tej kategorii, a także w meczach drużyn młodzieżowych reprezentowała biało-czerwone barwy. Ponadto w Młodzieżowych Zawodach Przyjaźni w 1983 r. w Leningradzie (dziś Sankt Petersburg) była ze sztafetą szósta.
Największy sztafetowy sukces w tej imprezie, w 1976 r. w Zielonej Górze, odniosła Elżbieta Pękala z KSZO Ostrowiec Świętokrzyski. Pobiegła na ostatniej zmianie, zapewniając polskim juniorkom młodszym pierwsze miejsce. Ponadto dwa razy wystąpiła w meczach reprezentacji Polski U18.
Ani razu w reprezentacji w meczach międzypaństwowych nie wystąpiła Edyta Pura z WiR-u Łopuszno. Pobiegła jednak w sztafecie 4×400 m polskich juniorek, które w 2005 r. zajęły czwarte miejsce w mistrzostwach Europy w Kownie. Dwa lata wcześniej wraz z klubowymi koleżankami Kamilą Perz, Izabelą Wijas i Justyną Miśkowiec zdobyła brązowy medal Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży.
To jedyny jak do tej pory medal w kategorii juniorek młodszych w sztafecie 4×400 m. Juniorki prócz wspomnianego już złotego Budowlanych w 1972 r. mają w dorobku jeszcze dwa. W 1992 r. na mistrzostwach Polski rozgrywanych w Kielcach złoty medal zdobyła sztafeta Żaka Kielce, w której pobiegły: Małgorzata Sambor, Anna Zielińska, Iwona Rożej i Małgorzata Jamróz. Natomiast w 1974 r. brązowy wywalczyły juniorki Budowlanych: Ewa Sieradzka, Małgorzata Szymkiewicz, Halina Jop i Ewa Starościak.
W tabelach najlepszych klubowych sztafet 4×400 m w Polsce AZS Nowi w 1976 i 1978 r. oraz kielecka Lechia w 1979 r. zajmowały pierwsze miejsca. W 1980 r. czwarta była sztafeta Łysogór Kielce z czasem 3.41,02, który do dziś pozostaje rekordem województwa. W pierwszej dziesiątce plasowały się ponadto sztafety Budowlanych i Żaka.
Zestawienie najlepszych wyników i sztafet klubowych oraz łączonych 4×400 m w historii świętokrzyskiej lekkoatletyki, najważniejsze osiągnięcia na arenie międzynarodowej i ogólnopolskiej, miejsca w tabelach najlepszych w Polsce oraz rozwój rekordu województwa znajduje się w dziale „Statystyka i rekordy„.